Strona główna     Linki     Co nowego



POLSKIE KOLEJE PAŃSTWOWE

Nr W 1


PRZEPISY ZASADNICZNICZE
BUDOWY I EKSPLOATACJI
KOLEI WĄSKOTOROWYCH
UŻYTKU PUBLICZNEGO


Zatwierdzone zarządzeniem Ministra Komunikacji z dnia 19 listopada 1947 r,

(Dziennik Taryf i Zarządzeń Kolejowych z r. 1948 Nr 1, poz. 3)



OBOWIĄZUJĄ OD DNIA 1 MARCA 1948 R.






SPIS RZECZY

§ 1. Postanowienia ogólne Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
§ 2. Tor kolejowy
§ 3. Pochylenia podłużne
§ 4. Łuki
§ 5. Skrajnie budowli i taboru
§ 6. Oddalenie budowli i składów od linii kolejowych
§ 7. Nawierzchnia
§ 8. Podtorze
§ 9. Mosty i przepusty
§ 10. Budowa kolei na drogach publicznych
§ 11. Skrzyżowanie kolei w poziomie szyn z drogami kołowymi i pieszymi
§ 12. Skrzyżowanie kolei wąskotorowej z innymi kolejami
§ 13. Znaki drogowe
§ 14. Tory stacyjne, rozjazdy, ukresy
§ 15. Perony
§ 16. Pomosty ładunkowe (rampy), składy towarowe, wagi wagonowe i skrajniki
§ 17. Dworce i inne budynki na stacjach
§ 18. Utrzymanie torów i przejazdów
§ 19. Posterunki ruchu
§ 20. Urządzenia do porozumiewania się co do ruchu pociągów
§ 21. Sygnalizacja
§ 22. Nazwy stacyj, oświetlenie na stacjach i zaopatrzenie w urządzenia przeciwpożarowe
§ 23. Kierunek jazdy pociągów
§ 24. Sygnały na pociągu
§ 25. Prowadzenie ruchu kolejowego
§ 26. Hamowanie pociągów
§ 27. Zaopatrywanie kolei w wodę
§ 28. Parowozownie i wagonownie
§ 29. Naprawa taboru
§ 30. Obrotnice i trójkąty
§ 31. Elektrownie, podstacje przetwornicowe, sieć, urządzenia rozdzielcze i instalacje odbiorcze
§ 32. Tabor kolejowy i jego utrzymanie


PRZEPISY ZASADNICZE
BUDOWY I EKSPLOATACJI KOLEI WĄSKOTOROWYCH UŻYTKU PUBLICZNEGO

§ 1.
Postanowienia ogólne
  1. Przepisy niniejsze stosuje się do kolei znaczenia miejscowego użytku publicznego z torem węższym niż 1435 mm. Kolei miejskich przepisy niniejsze nie dotyczą. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  2. Przepisy niniejsze powinny być stosowane przy budowie kolei nowych i przy przebudowie budowli i urządzeń na kolejach istniejących.
  3. Przelotność kolei powinna odpowiadać potrzebom przewidywanego na nich ruchu pociągów. Ażeby można było zwiększyć przelotność, należy w odpowiednich przypadkach przewidzieć przy budowie równie zapasowe do urządzenia w przyszłości dodatkowych stacyj albo mijanek.
  4. Ilość taboru, urządzenia trakcyjne, zaopatrzenie kolei w niezbędne materiały oraz inwentarz i narzędzia powinny być wystarczające do eksploatacji kolei.
  5. Warunki techniczne i przepisy szczegółowe, opracowane na podstawie niniejszych przepisów, wymagają zatwierdzenia Ministra Komunikacji.
§ 2
Tor kolejowy
  1. Koleje wąskotorowe z trakcją parową i motorową powinny być budowane o szerokości toru 750 mm, koleje zaś z trakcją elektryczną o szerokości 1000 mm. Szerokość toru mierzy się o 10 mm niżej powierzchni tocznej szyn.
  2. Zastosowanie szerokości toru odmiennej od wskazanych w ust. 1, tj. 600, 760 i 785 mm, może być dozwolone przez Ministerstwo Komunikacji przy budowie nowych kolei, jak również przy przebudowie istniejących, tylko w wyjątkowych przypadkach i w razie rzeczywistej, należycie uzasadnionej potrzeby.
  3. Szerokość toru w łukach o promieniu mniejszym niż:
    R = 300 m, przy szerokości toru 1000 mm
    R = 250 m, przy szerokości toru 750, 760 i 785 mm
    R = 200 m, przy szerokości toru 600 mm
    powinna być odpowiednio zwiększona. Zwiększenie to nie powinno przewyższać 18 mm dla toru szerokości 600 mm, 20 mm dla toru 750, 760 i 785 mm i 25 mm dla toru 1000 mm.
  4. Dozwolone zwężenie toru, spowodowane ruchem pociągów, nie powinno przewyższać 2 mm, poszerzenie zaś 5 mm.
    Szerokość toru w żadnym przypadku nie powinna przewyższać:
    1025 mm przy normalnej szerokości toru 1000 mm
    805 mm przy normalnej szerokości toru 785 mm
    780 mm przy normalnej szerokości toru 760 mm
    770 mm przy normalnej szerokości toru 750 mm
    618 mm przy normalnej szerokości toru 600 mm
  5. Odległość między osiami sąsiednich torów na szlaku powinna być większą najmniej o 400 mm od największej szerokości skrajni taboru lub szerokości ładunku, jaki jest dozwolony do przewożenia na danej linii, w przypadku gdy tak szerokość wykracza poza skrajnię.
  6. Na stacjach odległość między osiami torów powinna przewyższać najmniej o 800 mm największą szerokość skrajni taboru lub też ładunku. Wyjątek stanowią tory przeładunkowe, między którymi odległość może być, w zależności od warunków miejscowych, zmniejszona do norm podanych w § 2, ust. 5. Jeżeli między torami projektuje się peron, to odległość między osiami tych torów powinna być większa najmniej o 200 mm od szerokości skrajni taboru. W razie potrzeby ustawienia pomiędzy torami semaforów, latarń, żórawi wodnych itp. odległość między torami powinna być taka, aby między skrajnią taboru lub między ładunkiem i tymi przedmiotami, pozostawał odstęp nie mniejszy niż 400 mm.
  7. Ponieważ skrajnia taboru dla szerokości toru 785 mm nie uwzględnia położenia taboru w łukach, należy odległości wskazane w ust. 6 zwiększyć na łukach małych promieni jak następuje:
    przy promieniu R = 90 m - o 50 mm
    przy promieniu R = 80 m - o 100 mm
    przy promieniu R = 70 m - o 150 mm
    przy promieniu R = 50 m - o 250 mm
  8. Na prostych odcinkach powierzchnie toczne obu toków szyn powinny leżeć na jednym poziomie.
  9. Na łukach szyna zewnętrzna powinna być wniesiona nad szyną wewnętrzną na wysokość zależną od promienia łuku i szybkości ruchu pociągów tak, aby nacisk kół na obu tokach był możliwie jednakowy.
  10. Szyna zewnętrzna powinna być podwyższona bądź na krzywej przejściowej, bądź na prostej (w przypadkach niestosowania krzywych przejściowych), lecz w każdym razie na długości nie mniejszej, niż podwyższenie powiększone 300 razy.
  11. W torach układanych na drogach kołowych Ministerstwo Komunikacji może pozwolić na odchylenia od przepisów zawartych w ust. 9 i 10.
  12. Szyny obydwóch toków powinny mieć pochylenie do wewnątrz toru odpowiadające stożkowatości obręczy kół.
§ 3
Pochylenia podłużne
  1. Największe pochylenia podłużne nie powinny przewyższać przy trakcji parowej:
    20‰ na kolejach projektowanych w terenie równinnym,
    30‰ na kolejach projektowanych w terenie podgórskim,
    40‰ na kolejach projektowanych w terenie górskim.
    Na liniach z trakcją elektryczną największe pochylenie nie powinno przekraczać 60‰.
  2. Z wyjątkiem przypadków wskazanych w ust. 3 stacje, mijanki, przystanki i ładownie na szlakach powinny być położone na odcinkach poziomych.
  3. Jeżeli z powodu warunków miejscowych zachowanie przepisu zawartego w ust. 2 okaże się niemożliwe, to stacje, mijanki, ładownie i przystanki mogą być wykonane na pochyleniach nie przewyższających:
    1. 3‰ na stacjach (z wyjątkiem torów manewrowych) oraz na ładowniach na szlakach;
    2. 30‰ od pochylenie największego, lecz nie więcej niż 7‰, na mijankach;
    3. 70‰ od pochylenia największego, lecz nie więcej niż 15‰, na przystankach osobowych.
  4. Końce torów mijankowych w częściach leżących między ukresami a zwrotnicami wjazdowymi można układać na pochyłości szlaków przyległych do mijanki.
  5. Załomy profilu podłużnego, jeżeli suma dwóch następujących po sobie pochyleń odwrotnych lub różnica dwóch następujących po sobie pochyłości jednakowego kierunku wynosi 4‰ lub więcej, powinny być zaokrąglone w płaszczyźnie pionowej łukiem o promieniu 2000 m.
  6. W obrębie stacji, jak i na dojściach do nich, promienie zaokrągleń załomów mogą być zmniejszone do 1000 m. Na torach, po których nie będą przechodzić pociągi, promienie zaokrągleń mogą być zmniejszone do 500 m.
§ 4
Łuki
  1. W torach głównych należy stosować promienie łuków możliwie wielkie, a w każdym razie nie mniejsze niż:
    100 m na liniach z torem szerokości 1000 mm
    75 m na liniach z torem szerokości 750, 760 i 785 mm
    60 m na liniach z torem szerokości 600 mm.
  2. Na odgałęzieniach, bocznicach oraz bocznych torach stacyjnych, gdzie nie przewiduje się przebiegu pociągów, mogą być dozwolone promienie łuków:
    na torach szer. 750, 760, 785 i 1000 mm - do 50 m
    na torach szer. 600 mm - do 30 m.
  3. W torach głównych na szlaku, jak również w torach stacyjnych, będących przedłużeniem torów głównych, jeżeli szybkość jazdy przewyższa 25 km na godzinę, przejścia między prostymi łukami a łukami tego samego kierunku, ale ze znaczną różnicą promieni, powinny być złagodzone za pomocą krzywych przejściowych we wszystkich tych przypadkach, gdy promienie łuków nie są większe niż:
    200 m na torach szerokości 1000 mm
    150 m na torach szerokości 750, 760 i 785 mm Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
    120 m na torach szerokości 600 mm.
  4. Stacje powinny być położone, w miarę możności, na odcinkach prostych, a przynajmniej na łukach łagodnych o promieniach nie mniejszych niż:
    300 m na kolejach o szerokości toru 1000 mm
    250 m na kolejach o szerokości toru 750, 760 i 785 mm
    200 m na kolejach o szerokości toru 600 mm.
  5. Umieszczanie stacji na łukach odwrotnych może być dopuszczone jedynie w przypadkach zupełnie wyjątkowych, za pozwoleniem Ministerstwa Komunikacji.
§ 5
Skrajnie budowli i taboru
  1. Wszystkie budowle, urządzenia kolejowe i wszelkie przedmioty, znajdujące się przy torach kolejowych zarówno na szlakach, jak i na stacjach, powinny być oddalone od toru na taką odległość, aby nie wchodziły w skrajnię budowli, oznaczoną na rysunkach Ia [54 KB], Ib [57 KB], II [80 KB], III [61 KB] i IV [56 KB], załączonych do niniejszych przepisów. Na tych liniach kolejowych, na których zdarzają się przewozy ładunków szerokości przewyższającej skrajnię taboru oznaczoną na wymienionych rysunkach (np. przewożenie taboru normalnotorowego), skrajnia budowli powinna być poszerzona o różnicę szerokości ładunku i skrajni taboru.
  2. Przy określaniu skrajni należy uwzględnić poszerzenie tory i wzniesienie szyny zewnętrznej na łukach.
  3. Z wyjątkiem zbieraczy prądu elektrowozów i wagonów motorowych, żadne części taboru, znajdującego się czy to w stanie spoczynku, czy to w ruchu, w najniekorzystniejszym położeniu na łuku o najmniejszym promieniu, zarówno w sanie próżnym, jak i ładownym, tj. przy najniższym i najwyższym dozwolonym wzniesieniu zderzaków, nie powinny wystawać poza skrajnię taboru.
  4. Głębokość żłóbka przy wewnętrznych krawędziach szyn, wskazana na rysunkach skrajni budowli, powinna być zachowana przy największym zużyciu szyn. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  5. Wrota parowozowni i remiz powinny mieć szerokość w świetle nie mniejszą niż:
    2900 mm na kolejach o szerokości toru 1000 mm Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
    2800 mm na kolejach o szerokości toru 750 i 760 mm
    2700 mm na kolejach o szerokości toru 600 mm
    2400 mm na kolejach o szerokości toru 785 mm. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
§ 6
Oddalenie budowli i składów od linii kolejowych

Oddalenie budowli i składów od linii kolejowych określa ustawa z dnia 3 marca 1934 r. o oddaleniu budowli, składów, zadrzewienia i robót ziemnych od linii kolejowych oraz o pasach ochronnych przeciwpożarowych i zasłonach odśnieżnych (Dz. U. R. P. Nr 28, poz. 220).

§ 7
Nawierzchnia

Nawierzchnia powinna odpowiadać wymaganiom bezpieczeństwa ruchu pociągów w zależności od typu taboru i największej dozwolonej szybkości jazdy.

§ 8
Podtorze
  1. Na istniejących kolejach torowisko powinno mieć szerokość określoną przy ich budowie, na nowozbudowanych zaś kolejach szerokość taką, aby ława między dolną krawędzią podsypki i krawędzią torowiska, wynosiła z każdej strony najmniej 200 mm.
  2. W miejscowościach podlegających zalewom poziom torowiska powinien być wzniesiony tyle, żeby korona nasypy znajdowała się co najmniej o 200 mm nad najwyższym przewidywanym poziomem wód. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  3. Stateczność podtorze powinna być należycie zabezpieczona, a podtorze powinno być należycie odwodnione.
§ 9
Mosty i przepusty
  1. Na przecięciu z rzekami i parowami, którymi woda przepływa w czasie deszczu lub topnienia śniegu, powinny być wybudowane mosty lub przepusty o otworze, zapewniającym swobodny i bezpieczny przepływ całej ilości wody przy najwyższym jej poziomie.
  2. Mosty, wiadukty i przepusty mogą być wybudowane z kamienia, betonu, cegły, żelazobetonu, żelaza, drzewa, przy zastosowaniu norm wytrzymałości, określonych przez Ministerstwo Komunikacji.
  3. Górna powierzchnia ciosów łożyskowych poddźwigarowych oraz dolna krawędź dźwigarów powinny wznosić się nad najwyższym poziomem spiętrzonej wody najmniej 0,7 m. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  4. Na przęsłach mostów długości większej niż 6 m, oraz niezależnie od ich długości na przęsłach i przyczółkach mostów, wznoszących się nad terenem na 5 m lub wyżej, jak również na mostach położonych w obrębie stacji, powinny być ustawione poręcze. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  5. Na mostach długości większej niż 5 m powinny być ułożone szyny ochronne lub odbojnice drewniane.
  6. Wytrzymałość mostów kolejowych powinna odpowiadać przepisanym normom obciążenia, ustrój zaś ich szczegółowym przepisom technicznym, zatwierdzonym przez Ministra Komunikacji.
§ 10
Budowa kolei na drogach publicznych
  1. Budowa nowej kolei w granicach pasa zajętego przez drogę publiczną lub na samej drodze powinna być uzgodniona z urzędami, pod których dozorem znajdują się te drogi.
  2. W przypadku położenia kolei na drodze kołowej, powinno być zapewnione bezpieczeństwo ruchu kolejowego i drogowego.
§ 11
Skrzyżowanie kolei w poziomie szyn z drogami kołowymi i pieszymi
  1. Skrzyżowania kolei wąskotorowej z drogami kołowymi powinny być wykonane zgodnie z przepisami o skrzyżowaniach dróg publicznych z kolejami żelaznymi.
  2. Z wyjątkiem przypadków, wymienionych w ust. 4, przejazdy przez wąskotorowe linie kolejowe w jednym poziomie nie są strzeżone; takie przejazdy powinny być opatrzone na wjazdach wskaźnikami ostrzegawczymi przejazdowymi typu ustanowionego przez Ministerstwo Komunikacji.
  3. W razie niedostatecznej widzialności przed niestrzeżonymi przejazdami powinny być ustawione obok toru po prawej stronie odpowiednie wskaźniki dla maszynistów pociągowych.
  4. Przejazdy, które ze względu na niedostateczną widzialność lub też ze względu na znaczny ruch na drodze kołowej zostaną uznane za niebezpieczne, powinny być zaopatrzone, stosownie do stopnia niebezpieczeństwa, w samoczynne sygnały świetlne, ostrzegające o zbliżaniu się pociągu, albo rogatki obsługiwane ręcznie lub mechanicznie.
  5. Przy przejściach w poziomie szyn dla pieszych powinny być ustawione tablice ostrzegawcze. Przejście dla pieszych powinno być tak urządzone, aby nie można było korzystać z niego do przepędzania bydła (ogrodzenie z kołowrotkami itp.).
  6. Przejazdy przeznaczone do użytku prywatnego powinny być zaopatrzone w rogatki zamykane na klucz.
§ 12
Skrzyżowanie kolei wąskotorowej z innymi kolejami

Skrzyżowanie w jednym poziomie kolei wąskotorowej z koleją normalnotorową może być wykonane po uzyskaniu osobnego w każdym przypadku pozwolenia Ministerstwa Komunikacji.

§ 13
Znaki drogowe
  1. Linia kolejowa powinna być podzielona na kilometry i hektometry odpowiednimi znakami. Znaki kilometrowe powinny być umieszczone na słupkach lub kamieniach.
  2. Długość i wielkość pochyleń profilu podłużnego powinny być oznaczone odpowiednimi wskaźnikami, jeżeli pochylenie przewyższa 10‰ i ma długość nie mniejszą niż 500 m.
§ 14
Tory stacyjne, rozjazdy, ukresy
  1. Długość użytkowa torów do przyjmowania i wyprawiania pociągów powinna odpowiadać największej długości pociągów, przewidywanej na danej linii.
  2. Na stacjach obsługiwanych zwrotnice wjazdowe i wyjazdowe oraz inne zwrotnice, co do których zarząd eksploatacyjny kolei uzna to za właściwe, powinny być zaopatrzone w sygnały, wskazujące kierunek ich nastawienia.
  3. Granice długości użytkowej toków powinny być oznaczone łatwo dostrzegalnymi ukresami. Przy ukresie odległość pomiędzy osiami zbiegających się torów powinna równać się odległości dopuszczanej między dwoma sąsiednimi torami na szlaku (§ 2, ust. 5). Wyjątki są dopuszczalne na kolejach wybudowanych na jezdniach ulic i szos.
§ 15
Perony

Zewnętrzne perony osobowe między dworcem a najbliższym torem powinny mieć na całej długości dworca szerokość użytkową co najmniej 4,0 m, na pozostałej zaś części nie mniej niż 2,0 m (§ 2, ust. 6). Długość peronów powinna odpowiadać największej długości pociągów pasażerskich. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl

§ 16
Pomosty ładunkowe (rampy) i magazyny towarowe, wagi wagonowe i skrajniki.
  1. Na stacjach, gdzie przewiduje się większy ruch ładunków powinny być wybudowane pomosty ładunkowe (rampy) i magazyny oraz wyznaczone place ładunkowe, odpowiadające co do wymiarów i urządzenia rodzajowi ruchu i jego natężeniu.
  2. Na stacjach z małym ruchem towarowym, nie zaopatrzonych w pomosty ładunkowe (rampy), należy przewidzieć urządzenia przenośne (ruchome), służące do ładowania towarów i zwierząt do wagonów.
  3. na stacjach, na których przewiduje się duży ruch ładunków masowych, powinny być ustawione wagi wagonowe, a w razie potrzeby i skrajniki.
§ 17
Dworce i inne budynki na stacjach
  1. Powierzchnia użytkowa pomieszczeń dworców i budynków administracyjnych, przeznaczonych do czynności służbowych, powinna odpowiadać charakterowi ruchu i potrzebom danej stacji.
  2. Na wszystkich stacjach i przystankach z większym ruchem osobowym powinny być urządzone pomieszczenia dla podróżnych.
§ 18
Utrzymanie torów i przejazdów
  1. Wszystkie budowle i urządzenia kolejowe powinny być stale utrzymywane w stanie użyteczności, zapewniającym bezpieczeństwo i ciągłość ruchu.
  2. Tor powinien być tak utrzymany, aby ruch po nim mógł odbywać się z zachowaniem zupełnego bezpieczeństwa przy największej dozwolonej szybkości. Zarówno stan torowiska jak i stan nawierzchni powinny być jak najczęściej kontrolowane.
  3. Odcinki toru, na których dozwolona szybkość ma być zmniejszona, powinny być odpowiednio zabezpieczone sygnałami.
  4. Zamknięte do ruchu odcinki toru powinny być osłonięte odpowiednimi sygnałami nawet w tym przypadku, gdy przejście pociągu nie jest na razie spodziewane. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  5. Dróżnicy przejazdowi oraz pracownicy, którym powierzony jest dozór nad torem, powinni być zaopatrzeni w przybory do dawania sygnałów zatrzymania pociągu i zmniejszenia jego szybkości.
§ 19
Posterunki ruchu

Dla zapewnienia prawidłowości i bezpieczeństwa ruchu oraz dla zaspokojenia potrzeb przewozu linia kolejowa powinna posiadać stacje, mijanki i inne posterunki ruchu oraz, w miarę potrzeby, przystanki osobowe i ładownie odpowiednio urządzone i zaopatrzone zgodnie z przepisami, zatwierdzonymi przez Ministerstwo Komunikacji.

§ 20
Urządzenia do porozumiewania się co do ruchu pociągów

Stacje, mijanki i inne posterunki ruchu biorące udział w wyprawianiu i przyjmowaniu pociągów powinny posiadać urządzenia telefoniczne lub telegraficzne do porozumiewania się co do ruchu pociągów.

§ 21
Sygnalizacja
  1. Na stacjach, mijankach, posterunkach oraz na szlaku powinny być ustawione sygnały, zgodnie z Przepisami sygnalizacji na kolejach wąskotorowych.
  2. Nie dozwala się używać sygnałów nie wskazanych w Przepisach sygnalizacji.
§ 22
Nazwy stacji, oświetlenie na stacjach i zaopatrzenie w narzędzia przeciwpożarowe
  1. Nazwy stacyj, mijanek, przystanków i ładowni powinny być umieszczone w miejscach widocznych z pociągu w dzień i możliwie w nocy.
  2. Stacje powinny być zaopatrzone w narzędzia przeciwpożarowe, przechowywane w pomieszczeniach zabezpieczonych od pożaru i dostępne dla służby kolejowej o każdej porze.
  3. Wszystkie pomieszczenia w dworcach, służące dla podróżnych i przeznaczone do wykonywania służby kolejowej, jak również perony wraz z dojściami do nich i dojazdy do dworców powinny być zaopatrzone w urządzenia do ich oświetlenia.
§ 23
Kierunek jazdy pociągów

Na odcinkach dwutorowych ruch pociągów powinien odbywać się po torze prawym w stosunku do kierunku ruchu. Czasowe przeniesienie ruchu na jeden tor na szlaku dwutorowym może w razie potrzeby zarządzić miejscowe kierownictwo ruchu.

§ 24
Sygnały na pociągu

Każdy pociąg powinien mieć sygnały, oznaczające we dnie koniec pociągu, a w nocy koniec i początek pociągu, odpowiadające Przepisom sygnalizacji na kolejach wąskotorowych.

§ 25
Prowadzenie ruchu kolejowego

Prowadzenie ruchu kolejowego, jak to zestawianie, wyprawianie i przyjmowanie pociągów, jazda na szlaku, ruch pociągów gospodarczych, roboczych i wszelkiego rodzaju pociągów specjalnych itp., powinno odpowiadać wymaganiom Przepisów ruchu na kolejach wąskotorowych, zatwierdzonych przez Ministra Komunikacji.

§ 26
Hamowanie pociągów
  1. Oprócz hamulców na parowozie i tendrze każdy pociąg powinien mieć ilość czynnych hamulców wagonowych dostateczną do zatrzymania pociągu w odległości, określonej przepisami ruchu.
  2. Znajdujące się w rozporządzeniu służby pociągowej środki hamulcowe powinny być w każdym oddzielnym przypadku obliczone według wymagań podanych w Przepisach ruchu.
  3. Parowozy, tendry i wagony silnikowe powinny być zaopatrzone w hamulce ręczne nawet wówczas, gdy posiadają inne (powietrzne, parowe, elektryczne) urządzenia hamulcowe. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
§ 27
Zaopatrywanie kolei w wodę

  1. Kolej powinna posiadać urządzenia wodociągowe mogące zaopatrzyć w wodę całkowitą ilość pociągów oraz zaspokoić potrzeby stacji i przejeżdżających podróżnych.
  2. Zórawie wodne powinny być zaopatrzone w latarnie wskazujące w ciemności położenie ramienia i posiadać urządzenia do unieruchomienia tegoż ramienia wzdłuż toru.
§ 28
Parowozownie i wagonownie

Rozmieszczenie parowozowni i wagonowni na linii kolejowej oraz ilość stoisk i urządzeń powinny odpowiadać warunkom i potrzebom gospodarki trakcyjnej.

§ 29
Naprawnie taboru

Każda linia kolejowa powinna być zaopatrzona, odpowiednio do potrzeb, w naprawnie taboru dla bieżącej naprawy oraz w podręczne naprawnie inwentarza i narzędzi kolejowych. Większe linie kolejowe powinny mieć prócz tego warsztaty do wykonania okresowych napraw taboru.

§ 30
Obrotnice i trójkąty

Na stacjach, na których przewiduje się obracanie parowozów, powinny być urządzone obrotnice albo trójkąty.

§ 31
Elektrownie, podstacje przetwornicowe, sieć, urządzenia rozdzielcze i instalacje odbiorcze

Wszelkie urządzenia elektryczne, jak elektrownie, podstacje, sieć, urządzenia rozdzielcze i instalacje odbiorcze, powinny odpowiadać pod względem budowy i utrzymania obowiązującym przepisom urządzeń elektrycznych prądu silnego oraz wszelkim przepisom specjalnym, jak również rozporządzeniom i zarządzeniom władz państwowych.

§ 32
Tabor kolejowy i jego utrzymanie
  1. Tabor powinien być budowany i utrzymywany tak, aby odpowiadał warunkom ruchu i bezpieczeństwa przy największej dozwolonej szybkości.
  2. Materiały użyte do budowy taboru powinny odpowiadać warunkom technicznym ustalonym przez Ministerstwo Komunikacji.
  3. Szerokość obręczy kół powinna odpowiadać konstrukcji taboru i poszerzeniu toru, przyjętemu w łukach o najmniejszym promieniu. Luz między jednym obrzeżem a szyną, mierzony o 10 mm niżej poziomu powierzchni tocznej szyn, po przesunięciu zestawu kół aż do zetknięcia się drugiego obrzeża z szyną, powinien być utrzymany w granicach 5-20 mm.
  4. Wszystkie parowozy, wagony silnikowe, tendry, jako też wagony przeznaczone do przewozu ludzi i zwierząt powinny mieć resory oraz sprężyste cięgła i zderzaki.
  5. Wysokość środka zderzaka taboru w stanie próżnym z tolerancją 5 mm powinna wynosić nad główką szyny:
    przy szerokości toru 1000 mm - 640 mm
    przy szerokości toru 785 mm - 610 mm
    przy szerokości toru 750 i 760 mm - 620 mm
    przy szerokości toru 600 mm - 340 mm
    Wzniesienie zderzaka parowozów w stanie próżnym powinno być o 25 mm większe niż wskazano powyżej.
  6. Wagony osobowe powinny mieć dwoje drzwi po obu stronach pudła i wygodne stopnie.
  7. Wagony osobowe przeznaczone do ruchu w okresie zimowym przy przebiegu trwającym więcej niż 1 godzinę powinny być zaopatrzone w przyrządy do ogrzewania. Tekst pochodzi ze strony www.koleje.wask.pl
  8. Wagony osobowe powinny być zaopatrzone w przyrządy do oświetlania.

Copyright © 1999-2009 Krzysztof Zientara