Historia

Podczas I Wojny Światowej Niemcy okupowali tereny Suwalszczyzny. Władze chcąc wykorzystać ogromne zasoby drewna w Puszczy Augustowskiej wybudowały wiele tartaków. Jeden z nich powstał w Płocicznie koło Suwałk, gdzie w 1916 roku rozpoczęto budowę Kolei Leśnej Płociczno - Zelwa o szerokości toru 600 mm - był to standard na leśnych kolejach wąskotorowych. W grudniu 1918 roku tartak wraz z linią wąskotorową i taborem wykupiła Tymczasowa Rada Obywatelska Okręgu Suwalskiego. Licząca 36 km linia, po rozbudowie była uzupełnieniem Kanału Augustowskiego wybudowanego w okresie 1824-39. W latach 1923-26 wybudowano nowe odgałęzienia od szlaku podstawowego: do Czerwonego Krzyża, Maćkowej Rudy i Głębokiego Brodu, co spowodowało wydłużenie linii do ok. 50 km.

Od początku istnienia kolei prowadzenie pociągów z tzw. dłużycą "powierzono" parowozom HF i LAS, które w latach 1972-74 zastąpiono lokomotywami spalinowymi. W Płocicznie rozbudowywano kompleks tartaczny, powstawały nowe bocznice... Kolej Leśna pracowała w Puszczy Augustowskiej do roku 1989, kiedy utworzono Wigierski Park Narodowy. Ponieważ torowisko w przeważającej części znajdowało się na terenie parku, jego powstanie było równoznaczne z brakiem "zajęcia" dla kolejki.

7 listopada 1991 roku Wojewódzki Konserwator Zabytków w Suwałkach wpisał do rejestru zabytków szlak na odcinku od Płociczno do szosy Augustów-Sejny o łącznej długości 27 km. Wcześniej, bo w latach 70 rozebrano niepotrzebne już odgałęzienie z Gulbina do Głębokiego Brodu. W 1985 roku rozebrano bezużyteczny szlak z Tobołowa do Czerwonego Krzyża. Krótko po zakończeniu przewozów zlikwidowano 12-kilometrwy odcinek za szosą Augustów - Sejny. Takim oto sposobem Kolej Leśna Płociczno - Zelwa istniała w latach 1916-1989.

Po kilku latach bezczynności kolej zmieniła swoje zadanie i od roku 2000 działa jako Wigierska Kolej Wąskotorowa. Od 19 maja 2001 roku prowadzone są przewozy turystyczne na 9-kilometrowej trasie z Płociczna do Krusznika. Planowana jest odbudowa dalszej, 14-kilometrowej części szlaku do miejscowości Tartaczysko położonej nad Czarną Hańczą. Na przeszkodzie stoi przede wszystkim decyzja urzędników z Dyrekcji Lasów Państwowych, którzy nie zgadzają się na odbudowę zabytku. Obecnie ruch prowadzony jest przy pomocy lokomotyw spalinowych - V10C i Wls40/50. Turyści mają do dyspozycji kryte salonki lub tzw. letniaki zbudowane na bazie wagonów-platform zakupionych w Hajnówce. Na trasie kolejki wyznaczono przystanki: Powały, Bartny Dół, Binduga i Zielona Karczma. Wraz z WPN ustawiono tablice informacyjne tworząc w ten sposób kolejną ścieżkę edukacyjną.